Coco : วันอลวน วิญญาณอลเวง
![รูปภาพ](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiArxK8Rea5KdT5_pFHTZrTCTlRy6jHcBoJkWn7KYgQjNrFEFMtGu1Xt6563MS5630-YeHXZLiGsRVJWfhVPc8lsf13Xmk9RDKObwuY0XPmA_DGt2C-GIWrXfDS_f8eHX1DWIJCthuTUpZW/s640/222.jpg)
Coco : ไม่ได้ร้อง น้ำตามันไหลไปเองง่ะ เป็นภาพยนตร์อนิเมชั่นดี ๆ อีกเรื่องนึงจากค่ายหนังอารมณ์ดี disney pixar ที่หากว่าพูดถึงภาพยนตร์อนิเมชั่นแล้วคงหนีไม่พ้นค่ายนี้ที่สร้างสรรค์ผลงานดี ๆ ออกมามากมาย ซึ่งปกติตัวผมไม่ค่อยได้ดูภาพยนตร์อนิเมชั่นมากนัก แต่ด้วยโอกาสกับเวลาที่ประจวบเหมาะพอดีทำให้ได้มีโอกาสมารับชมเรื่องราวที่น่าประทับใจเรื่องนี้อีกเรื่อง โดยเป็นเรื่องราวของ "มิเกล" เด็กน้อยที่เติบโตขึ้นมาในครอบครัวช่างทำรองเท้าและมีกฎเหล็กเพียงข้อเดียวเลยคือ "ห้ามยุ่งเกี่ยวอะ ไรกับดนตรีโดยเด็ดขาด" แต่เผอิญเด็กน้อยเจ้ากรรมมิเกลคนนี้ดันรักในการร้องบรรเลงดนตรีอย่างหมดหัวใจ โดยตั้งเป้าจะเดินตามไอดอลของเขา "เออร์เนสโต เดอ ลา ครูซ" ซึ่งได้ลาลับโลกไปแล้ว ซึ่งตัวมิเกลที่ถูกสั่งห้ามเล่นดนตรีก็แอบไปขโมยกีตาร์ที่หลุมศพของเขาในวันประตูนรกเปิดพอดี จึงทำให้เขาโดนคำสาปจนติดอยู่ในโลกของคนตาย เขาจึงต้องหาวิธีกลับไปยังโลกคนเป็นให้ทันเวลาก่อนพระอาทิตย์ขึ้น โดยมี "เฮกเตอร์" ผีโครงกระดูกกับ "ดันเต้" หมาคู่ใจ และยังต้องทำความเข้าใจกับญาติ ๆ ผู้